Begin april waren we in Puglia, de regio in de hak van de Italiaanse laars. We startten onze reis helemaal in het zuiden, in de omgeving van de prachtige barokstad Lecce. We deden er een vijftal uitstappen.
1. Lecce
Om te beginnen natuurlijk naar Lecce zelf, een stad met een rijke geschiedenis. De Romeinen hadden hier reeds een nederzetting. Je vindt er onder andere nog de restanten van een amfitheater en een theater. Het amfitheater bevindt zich op de Piazza Sant'Oronzo en werd pas een kleine 100 jaar geleden blootgelegd. Dit slechts voor de helft ongeveer, er bevindt zich nog steeds een gedeelte onder de straat. Hier werden gladiatorengevechten gehouden.
Midden in de historische buurt tussen de kleine straatjes is er ook een theater. Dit werd gebruikt voor zang- en dichtvoorstellingen. Ook deze plek werd pas in de loop van vorige eeuw herontdekt. Deze wordt nu soms gebruikt voor concerten.
Een andere periode die belangrijk geweest is in de geschiedenis van Lecce, is de komst van keizer Karel in de 16e eeuw. Hij koos Lecce als strategisch punt in de strijd tegen de Turken en de Saracenen. Dit zorgde voor een economische bloei waarbij de stad bouwkundig onder handen werd genomen in de toen actuele barokstijl. Hierbij werd gebruik maakt van goudgele kalksteen - pietra leccese - wat als het gewonnen wordt, nog erg zacht is en dus makkelijk te bewerken. Het resultaat zijn gebouwen met prachtige façades vol krullen, bogen en allerlei mythische en Bijbelse figuren. Twee plekken steken er wat ons betreft tussen uit: de Basilica di Santa Croce en de Piazza del Duomo.
2. Galatina
Het stadje Galatina bevindt zich niet zo ver van Lecce, dus als je in de buurt bent, zou ik dit zeker niet overslaan. Dé bezienswaardigheid hier zijn de fresco's in de Basilica di Santa Caterina d'Alessandria. Indrukwekkend hoe bijna elke vierkante centimeter in deze kerk beschilderd werd. Enkel de basiliek in Assisi heeft nog een grotere oppervlakte aan fresco's.
Naast de kerk bevindt zich ook nog een klein museum waar je de volgens de legende afgebeten vinger van Catherina kan gaan bekijken. Gezelliger is het in de rustige kloostertuin naast het museum (tot je de fresco's die daar hangen in de gaten krijgt :-)).
Galatina is daarnaast ook bekend voor de rol die het speelt in het tarantisme. Dit is een verschijnsel uit de middeleeuwen waarbij personen (voornamelijk arme boerinnen) die gestoken waren door een tarantulla in hevige danswoede uitbarstten in de hoop genezen te geraken van wat men toen dacht een dodelijke beet te zijn. In werkelijkheid is de beet van een tarantulla niet zo gevaarlijk, hooguit wat pijnlijk, maar niet dodelijk. Om echt helemaal te genezen moesten de slachtoffers ook nog op bedevaart naar de kerk van Sint-Paulus in Galatina.
3. De Kust boven Otranto en Otranto zelf
De kust boven Otranto bevat een aantal prachtige rotsachtige baaien. Wij bezochten Rocca Vecchia, wat ook een archeologische site is (deze ging pas open in mei - wij waren er in april, maar je kan hier vrij wandelen). Vlakbij, op wandelafstand, heb je ook de Grotta della Poesia. Deze ronde inham wordt in de zomer druk bezocht en velen wagen zich dan aan een metersdiepe sprong in het smaragdgroene water. Ook hier was men bezig met alles voor te bereiden voor het toeristisch seizoen. Vanaf mei betaal je hier een kleine inkomprijs. Wij konden er gratis naar gaan kijken, maar het was nog te koud om in het water te gaan.
We hadden ook nog graag Torre Sant'Andrea bezocht, maar het was intussen middag en aangezien alles aan de kust er nogal verlaten bij lag, besloten we om verder te rijden naar Otranto om iets te eten. Deze stad was vóór de opkomst van Lecce de belangrijkste stad in dit deel van Puglia. In 1480 kwam aan de bloei echter abrupt een einde door een aanval van de Turken. Dit ging gepaard met veel geweld. 800 mannen sloten zich op in de kathedraal. Toen zij zich niet wilden bekeren tot de islam, werden ze allemaal onthoofd. Deze martelaren werden later heilig verklaard en hun botten en schedels werden in grote vitrinekasten tentoon gesteld in de Cattedrale Santa Maria Annunziata. Een andere bezienswaardigheid in deze kathedraal is de grote vloermozaïek uit de 11e eeuw, bestaande uit 600.000 kalksteentjes.
Na de inval van de Turken werd de stad met een kasteel en een stadsmuur versterkt. Deze liggen aan de rand van het verder zeer mooie centro storico. Otranto staat dan ook terecht op de lijst met mooiste stadjes van Italië.
4. Torre Guaceto en Ostuni
Langs dezelfde oostkust, maar meer noordelijk, een twintigtal kilometer boven Brindisi, bezochten we Torre Guaceto. We namen afrit Serranova langs de SS379. In de zomer is er volgens wat ik lees een grote parking met een treintje dat je naar het strand brengt, maar omdat het nog geen hoogseizoen was, konden wij onze auto aan het strand parkeren. Wij zijn altijd blij als we de zee zien, maar idyllisch was het hier niet onmiddellijk te noemen door het vele zwerfvuil. We besloten om een wandeling te maken in de richting van Torre Guaceto, dit is een wachttoren uit de Spaanse tijd die een drietal kilometer verder lag. Naarmate de wandeling vorderde werd het zwerfvuil gelukkig wat minder en de natuur alsmaar mooier. Het is een beschermd natuurgebied en je kan hier tal van planten- en diersoorten observeren. Er is ook een schildpadopvangcentrum en het zou de moeite zijn om hier te snorkelen (toen wij er waren was het nog te koud voor een duik in de zee). We waren wel onder de indruk van de prachtige blauwe tinten en zagen een heleboel hagedissen.
's Avonds brachten we nog een bezoek aan Ostuni, la citta bianca. Dit witte stadje ligt op een heuvel en is heel levendig en gezellig. We maakten een wandeling door het historische centrum. Aan de rand hiervan vind je Borgo Antico Bistrot, een goed adresje om te aperitieven met een geweldig zicht op zee.
5. Galipolli en Torre Lapillo
Laatste in het rijtje vermelden we hier ook nog even Galipolli en Torre Lapillo, beiden gelegen aan de westkust.
Galipolli komt van het Grieks en betekent letterlijk "mooie stad", maar eerlijk? Ons kon ze niet echt bekoren. Het historische gedeelte ligt op een rond eilandje te bereiken via een lange boulevard. Vlak voor de brug die het eilandje met de rest van de stad verbindt ontsiert een wolkenkrabber (blijkbaar een hotel) het zicht. Het gebouw lijkt er niet te passen en ontdoet het stadje van zijn charme.
Na de middag reden we verder naar Torre Lapillo, een strand een eindje boven Galipolli dat er vrij paradijselijk zou uitzien. Maar ook dit viel wat tegen. Het leek een beetje een spookdorp. Ook hier weer veel afval op het strand. We waren er quasi alleen, de zon scheen wel, maar erg warm was het niet. Misschien is deze regio gewoon veel leuker in de zomer, maar als je moet kiezen zou ik toch de oost- in plaats van westkust aanbevelen.
Reactie plaatsen
Reacties