Tijd voor deel twee van onze rondreis op Corsica. We verbleven deze keer op een camping in Sagone, een badplaats aan de westkust. Ik had deze accomodatie gevonden bij een touroperator die gezinsrondreizen aanbiedt. Vaak vind je online de hele planning van deze reizen en deze kan je dan als inspiratie gebruiken om zelf een rondreis uit te stippelen.
Sagone zelf is een rustige badplaats. Er zijn mooie stranden in de buurt en het is centraal gelegen tussen Porto en Ajaccio. Het was ook een goede uitvalsbasis voor een wandeling naar Lac de Creno.
Porto, Scandola en Calanches de Piana
Eén van de belangrijkste bezienswaardigheden van Corsica zijn ongetwijfeld de Calanches de Piana. Deze bijzondere rotsformaties langs de kust kleuren overdag oker en in de avondzon krijgen ze een mooie rode gloed. Ze staan op de UNESCO werelderfgoedlijst. Je kan er wandelen, maar wij reden er met de auto door. Dat was al een beleving op zich, want op de smalle kronkelweg is het niet altijd evident om tegenliggers te passeren. En dan is er nog dat prachtige landschap dat je aandacht van de weg afleidt. Hier en daar is er een wel een inham waar je even kan stilstaan om een foto te maken.
Als je de weg in noordelijke richting blijft volgen kom je uit in het dorp Porto. Van hieruit kan je een boottocht maken naar het Scandola reservaat. Porto is een redelijk afgelegen plek, met een prachtig zicht op de bergen en een gezellige haven. Er hangt een relaxte vakantiesfeer. Meestal willen we niet opnieuw naar dezelfde plek op reis, maar hier komen we ooit eens terug. We hadden tickets geboekt voor een boottour naar het Scandola reservaat en Girolata, een plek enkel bereikbaar via de zee. Velen kiezen een rubberen speedboat met gids voor een bezoek aan het reservaat. Wij kozen echter voor een grotere boot, dit leek ons comfortabeler voor de kinderen (zij waren 8 en 5 op dat moment). Moesten ze al iets ouder geweest zijn, hadden we zeker voor een speedboat gekozen, dit zag er veel avontuurlijker uit. Je kan dan ook van boord gaan om te zwemmen. Dat was bij onze boot niet het geval.
Het Scandola reservaat (ook op de UNESCO lijst) bestaat uit kliffen en grotten en heeft een rijke biodiversiteit. Maar van dat laatste hebben we niet zo heel veel gezien. De rotsen waren toch vooral de blikvangers.
Ajaccio en les Îles Sanguinaires
De huidige hoofdstad van Corsica, Ajaccio, is tevens de geboorteplaats van Napoleon Bonaparte en dat zal je geweten hebben. Op veel plaatsen vind je verwijzingen naar de keizer en je kan ook zijn geboortehuis bezoeken (deden wij niet). Wij namen voor één keer een treintje om de stad te ontdekken (le petit train d’Ajaccio, vertrekplaats Place Foch). Dit doet de kleine straatjes aan in de buurt van de haven, waarna de tocht verder gaat over een grote boulevard met op het einde Place d’Austerlitz. Hier last het treintje een stop in en kan je een groot standbeeld van Napoleon bezoeken, alsook ook de grot waar hij als kind gespeeld zou hebben (alleen is dit nooit bewezen). Je hebt er een prachtig zicht over de zee, maar de plek doet nogal grotesk aan.
Als je Ajaccio bezoekt, kan je dit combineren met een paar uurtjes zonnebaden aan één van de stranden in de buurt en een bezoek aan de Îles Sanguinaires op het einde van de baai. Wij lasten even een rustpauze in op Plage Moorea en brachten ’s avonds nog een bezoek aan de Sanguinaires archipel. Het is te zeggen, je kan tot het uiterste punt van de baai van Ajaccio rijden, Pointe de la Parata, waar je na een korte wandeling van een prachtig uitzicht op de eilanden kan genieten, al dan niet vanop de Genuese toren. Een aanrader bij zonsondergang. Er is een restaurant waar je iets kan eten.
Lac de Creno
Onze laatste uitstap vanuit Sagone ging naar Lac de Creno, een meertje te bereiken na een wandeling van 1 à 2 uur vanuit Soccia. De startplaats van deze wandeling was niet zo makkelijk te vinden (best geef je restaurant Paillote in in google Maps). Je krijgt al snel het gevoel verkeerd te rijden langs de smalle verlaten straten die de bergen in kronkelen. Tot er plots toch een grote parking verschijnt. Kom op tijd, want deze raakt snel volzet.
Aan het restaurant neem je de weg naar omhoog. Je passeert eerst een monument ter herinnering aan een canyoning ongeval dat in 2018 vlakbij plaats vond. Daarna kom je voorbij iemand die pony's en ezels verhuurt om je naar het meertje te vergezellen. Wij kozen een pony. De kinderen konden hier afwisselend op zitten. Het eerste stuk van de wandeling is het zwaarste. Hier gaat de weg constant omhoog een loop je in de zon. Daarna loop je in het bos en is de weg vrij vlak.
Dan kom je bij het meer dat volgens de legende door de duivel gecreëerd zou zijn om er zich te verstoppen. Een herder en een oude man slaagden er echter door hun gebeden in het meer te laten leeglopen waardoor de duivel moest vluchten. Van de duivel is er inderdaad geen spoor meer. Het meertje ligt er vredig bij en is langs één kant bedekt met mooie waterlelies. Er zijn pic-nic banken waaraan je iets kan eten. Tip: laat de pony/ezel wat rusten aan het meer. De kinderen wilden rond het meer wandelen met de pony met als gevolg dat deze moe was en nogal moeilijk te mobiliseren was op de terugweg.
Wij keerden langs dezelfde weg terug, maar je kan nog verder klimmen richting Monte Sant’Eliseo. Dan doe je er nog een kleine 200 hoogtemeters bij. Op deze website kan je een detail van het parcours van deze uitgebreidere wandeling vinden met kilometers en hoogtemeters:
Reactie plaatsen
Reacties